Etappe03 GRP Audomarois Elnes - Bayenghem-lès-Éperlecques
↔ 35,04km ─ ↑↓ 465m
Percentage verhard: 35%
Startplaats: Parkeerplaats, Rue Arthur Lanoy, Elnes
Aankomst: Kerk, Rue des Zégres, Bayenghem-lès-Éperlecques
Vervoer: Wagen
Hike: Rik H. en Wandel Mee Met Mij
Vandaag ben ik benieuwd naar de wandeling maar ook naar het gezelschap. Ik mag weer iemand nieuw leren kennen. We spreken af aan de kerk van Bayenghem-lès-Éperlecques in een adembenemende pastorale omgeving. Rik H. stond me al op te wachten, hij stapt bij mij in de wagen en we zetten meteen koers naar Elnes. Onderweg leren we elkaar kennen zodat we kunnen starten met de nodige basiskennis. We parkeren op de grote parking nabij de kerk van Elnes, maken ons klaar en gaan vervolgens van start voor een flinke tocht.
Rik laat me weten dat het zijn eerste GR tocht is en laat mij de leiding nemen. Ik wandel naar de laatste markering die blijkbaar met grijze verf geneutraliseerd is. Ik neem er voor de zekerheid de GPX bij en kom tot de constatatie dat de route gewijzigd is. Ik laat de wijziging voor wat hij is en we volgen de GPX. We volgen de rivier l’Aa en wandelen langs een drukkere weg tot aan de spooroverweg. Hier komen de markeringen terug, nu weet ik waar de wijziging zich bevindt, ze loopt langs de ravel ‘Chemin de fer d’Anvin à Calais’. Een foutje van mezelf want ik wandelde de vorige keer ook al langs deze ravel, waarschijnlijk een kleine kortsluiting ‘grinnik’. We stappen het dorpje Lumbres binnen.
“Chemin de fer d’Anvin à Calais is een voormalige spoorlijn van vijfennegentig kilometer lang die Anvin en Calais verbonden. Deze spoorlijn werd in 1882 gerealiseerd en gebruikt tot in 1955 wanneer ze onherroepelijk gesloten werd. Één van de belangrijke haltes was die van Lumbres. Deze plaats werd al vernoemd als Laurentia in 1040 en vanaf 1801 kreeg het zijn huidige naam Lumbres.
Ik heb bij het lezen van het boek ‘In opstand!’ nog een geschiedkundig iets ontdekt afkomstig uit Lumbres. Gedurende de zestiende eeuw werden de Lage Landen geteisterd door de Spaanse inquisitie onder leiding van Fernando Álvarez de Toledo, beter bekend als Alva. Hij werd door de Spaanse koning Filips II naar de lage landen gestuurd om de calvinisten te bestrijden en het protestantisme te onderdrukken. De Geuzen lieten dit niet zomaar gebeuren en vochten terug onder leiding van Willem van Oranje en diens onderdanen. Één van die onderdanen is edelman Ghislain de Fennes, hij werd in 1570 aangesteld tot admiraal van de watergeuzen en was afkomstig uit Lumbres.”
Wanneer we Lumbres binnenwandelen passeren we een impressionant monument ter nagedachtenis van de gesneuvelde soldaten van beide Wereldoorlogen. We stappen door het centrum van Lumbres waar eigenlijk weinig animo is en raken daardoor diep in gesprek. Je kan al raden wat er dan gebeurt, inderdaad we wandelen onze neus na zonder naar de markeringen te kijken en stappen de verkeerde richting uit. We keren onze kar om de juiste markeringen terug te vinden. Zo verlaten we het centrum en steken iets verder de N42 over. Via Val de Lumbres komen we in het groen terecht en krijgen we een prachtig zicht op Montagne d’Acquin en Réservé Naturelle Nationale de la Grotte et Pelouses d’Acquin-Westbécourt. Enkele kilometers verder wandelen we al een volgend dorpje binnen, maar eerst passeren we Chapelle catholique du Sacré-Cœur-de-Jésus. Een prachtig gerestaureerde neogotische kapel verwelkomt ons in het dorpje Acquin-Westbécourt.
“Aan het einde van de negentiende eeuw kreeg de gotische stijl een heropleving, we spreken hier over het neogotische tijdperk. Op de kapel in Acquin-Westbécourt vinden we veel elementen terug van het neogotische tijdperk. De kapel dateert uit 1869 dus kunnen we stellen dat deze kapel vrij jong is. De kapel is verwezenlijkt kunnen worden door een gulle gift van juffrouw Sophie Bournonville, een gepensioneerd leraar. In die tijd waren landelijke kapellen meestal vervaardigd uit baksteen, maar dankzij deze vrouw kreeg Acquin een kapel om U tegen te zeggen. Van 1864 tot 1875 werden in het bisdom Arras honderdenvijf kapellen gebouwd. De kapellen maken deel uit van de heropleving van de religiositeit, waar kapallen, oratoria en calvarie dienst doen als stations voor plaatselijke ommegangen. Deze kapellen werden gebouwd met een reden, ze werden gebouwd ter ere van gebeurtenissen zoals oorlogen, epidemieën, hongersnoden en de slachtoffers van deze plagen. De kapel van Acquin-Westbécourt werd gebouwd ter nagedachtenis van de Choleraepidemie die hier tussen 1853 en 1856 woedde.”
We stappen verder door het pittoreske centrum en voor we het weten staan we er alweer buiten ‘grinnik’. We beklimmen een klein stukje van de Montagne d’Acquin en vervolgen verder het pad dat de flanken van de heuvel volgt. Een kleine kilometer verder komen we een infobord tegen met uitleg over een grot die nu dienst doet als rustplaats voor vleermuizen. De grotten zoals deze zijn ontstaan door de winning van kalksteen. Deze stenen werden onder andere gebruikt voor de bouw van de kapel in Acquin-Westbécourt. We gaan er een kijkje nemen maar er valt weinig te zien mits de grot afgesloten is voor het publiek. We keren om en hernemen ons pad naar boven. We stijgen tot op een hoogte van honderdvijftig meter tot we aan Rue Lienne links moeten afslaan. Ik zeg tegen Rik: 'Ze gaan ons hier bij ons pietje hebben want we moeten terug naar beneden.' We dalen af tot op honderdentien meter en meteen zien we het pad weer stijgen. We komen aan op de heuvelrug waar we op adem kunnen komen en worden getrakteerd op mooie vergezichten over het Frans-Vlaamse landschap. We stappen door het gehucht La Watinne en wandelen iets verder het dorp Quercamps binnen. We verlaten het dorp via Rue Chapelle Bois waar we een kapel passeren die dringend wat liefde kan gebruiken. We stappen verder aan de rand van het Forêt domainiale de Tournehem. Iets verder merk ik een betonnen constructie op en herken deze meteen, het zijn de overblijfselen van een V1 Feuerstellung. Iets verder kunnen we aan een boskapel stoppen om onze boterhammen naar binnen te spelen. Ik besluit om een kaarsje te branden in de kapel voor iedereen die het nodig heeft.
“De overblijfselen van de V1 Feuerstellung aan de rand van Forêt domainiale de Tournehem bestaan uit beton. Vaak werden de eerste lanceerplatformen uit beton vervaardigd. Naarmate de druk van geallieerde bombardementen toenam, schakelden de Duitsers over naar een stalen constructie waarvan er op heden niet veel meer over blijven. Deze constructie was relatief snel op te bouwen en snel mobiel inzetbaar. Rond het woud van Tournehem en Éperlecques werden een aantal betonnen V1 Feuerstellungen gebouwd. Op de site van Blockhaus d’Éperlecques is een lanceerplatform te zien uit staal.”
We stappen door het woud van Tournehem en ik zeg tegen Rik: “Moesten we hier een foto trekken en de mensen vertellen dat we in de Franse Ardennen aan het wandelen zijn. Ze zullen het geloven!”. Uiteindelijk zijn we maar op een goed uurtje rijden van West-Vlaanderen en krijgen we hier een woud voorgeschoteld dat aan onze Ardennen doet denken. We duiken in het dal van het bos en moeten ons haast aan de bomen vasthouden om te voorkomen dat we uitglijden. De ondergrond is allesbehalve onze Ardennen ‘grinnik’ maar eerder ‘West-Vlamsche klitte’, West-Vlaamse klei dus. Iets verder steken we de D225 over en krijgen we een prachtig zicht op Mont de Bonningues. We raken wat afgeleid door de pracht en praal waardoor we verkeerd stappen. We komen uit op Rue d’Ecambre en beslissen rechts aan te houden omdat de GRP evenwijdig met deze weg loopt. Uiteindelijk komen we terug op ons voorziene traject uit in het mooie Tournehem-sur-la-Hem.
Eens voorbij Tournehem-sur-la-Hem krijg ik een déjà-vu want ik passeerde hier al eens met Johny G. en Fabian V.. Op de hoogtes in de velden is het nu vrij kaal dus krijgen we zicht over het landschap van de Artois. Normaal kijk ik nooit achterom maar ik weet dat je van hieruit de oude kapel kan zien. Ik kan het niet laten om naar de witte kapel op de heuvel te kijken en leg de oorsprong uit aan Rik die nu ook heel benieuwd is naar de plek. Aan het dorpje Nort-Leulinghem gaat het weer mis, de markeringen van de GRP zijn plots spoorloos maar mijn GPX klopt nog steeds. Voor de zekerheid volgen we de GPX en volgen we de GR128 verder door het dorp met de mooie witte kerk. We steken de D943 over en vervolgen de GR128 zonder erbij stil te staan dat we wat meer naar het westen moeten stappen om onze eindmeet te halen. Aan Rue de la Longue Digue slaan we rechts af en stappen we naar Bayenghem-lès-Éperlecques. Weer een prachtig dorpje met een pastoraal uitzicht. Eenmaal aan de wagen van Rik kunnen we onze wandeling beëindigen. Rik brengt me, met enige shortcuts, veilig en wel terug naar Elnes waar we nog even onze telefoonnummers uitwisselen en elkaar een veilige thuiskomst wensen. Rik, het was me een waar genoegen je te leren kennen en mogen we nog vele kilometers samen stappen.