Vandaag zet ik mijn GR5A avontuur verder met etappe 6, Gdyniabrug Axel tot het oude station in De Klinge. Dit is de kortste etappe van het gehele traject, met zijn 14,9 km koos ik ervoor om nog een toeristisch ommetje te doen van 3 km in het oude omwalde centrum van Hulst.
Vanochtend om 06:00 uur in de wagen gestapt richting De Klinge, daar aangekomen heb ik de wagen achtergelaten op de parking achter de kerk. Ik bestel een taxi en laat me naar de Gdyniabrug in Axel voeren. Zeer vriendelijke chauffeur, zeker als je een wandelaar om 08:00 uur op een zondag naar zijn startplaats moet brengen. De chauffeur wist me te vertellen dat Zeeland maar uit drie gemeentes bestaat. Veel gemeentes hebben er zich verenigd tot drie grote gemeentes zijnde; Sluis, Terneuzen en Hulst. Dit vond ik straf, zo een groot gebied bestuurd door drie burgemeesters? Hier kunnen wij zeker wat van leren. De vriendelijke taxichauffeur zette mij netjes af aan het mooie monument van de Gdyniabrug. Dit monument had ik vorige etappe volledig links laten liggen.
Ik vertrek dus vanaf het monument aan de overkant van het kanaal die ik via de nieuwe brug terug oversteek en de weg verder zet waar ik vorige keer gestopt ben. De eerst honderden meters lopen over asfalt, ik dacht in mezelf 'ik hoop dat dit geen 14,9 km zo gaat zijn' en nee hoor iets verder moest in links over een boerenerf wandelen. Onverhard pad, een zaligheid. Strompelend over stormschade wandel ik Landgoed Groot Eiland binnen, een rustig en drassig natuurgebied waar herfststorm Odette haar best gedaan heeft. Ik verlaat het prachtige gebied via een brug en ruil even later de onverharde paadjes in voor asfalt wegen die me naar de Oude vaart leiden.
“De Oude vaart was in het verleden een toegang naar de haven van Hulst via het Hellegat. In 1789 werd er ter hoogte van Luntershoek een dam opgetrokken met een scheepsvaartsluis. Deze werd ook wel de Hulsterse Sassing genoemd. Echter verzande de Oude vaart en werd in 1845 ook het Hellegat afgedamd.”
De weg loopt verder over de Havikdijk, een polderdijk die tot in Hulst loopt. De Havikdijk wordt links en rechts versterkt door grote Populieren. Op een gegeven moment kon ik niet anders dan onder zo een gigant te schuilen tegen horizontale regen en serieuze rukwinden. Odette was nog niet helemaal verdwenen. Na een 5tal minuten te wachten kon ik verder wandelen. Hier en daar heb ik zelfs grote takken van de weg gehaald, zodat auto's weer verder konden. Ik wandel iets verder Hulst binnen en zie de omwalling liggen, dat heeft enorm veel zweet, bloed en tranen gekost om dit te verwezenlijken.
Het jammere is dat de GR-route wel heel snel de stad verlaat, dus ik verlaat even de route en zoek een alternatief om de stad te verkennen. Dit doe ik geocaching, een multi-cache laat me de binnenstad verkennen. Ik ga van waypoint naar waypoint door vragen op te lossen om zo aan de coördinaten te bekomen om de schat te vinden. Ik loop over de omwalling naar een windmolen, ga recht naar de mooiste Basiliek van Nederland en ontmoet Reynaert de vos. Ik heb de schat te pakken en vervoeg me terug op de GR5A.
“Sint-Willibrordusbasiliek gelegen in de Oost-Zeeuws-Vlaamse vestingstad Hulst. Zeis toegewijd aan de missionaris Willibrordus. In mei 2009 werd de Basiliek verkozen tot mooiste kerk van Nederland. In 1200 werden de eerste stenen gelegd voor een Romaanse kerk. In de eerste helft van de 15de eeuw werd deze vervangen door een kerk in Gotische stijl (Brabantse gotiek). Vanaf 1462 werd de kerk herbouwd naar haar huidige vorm. De kerk werd in 1535 opgeleverd. Een interessant oorlogsweetje, tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er Duitse soldaten gelegerd in de toren van de Basiliek omdat ze daar een wijds uitzicht hadden over Oost-Zeeuws-Vlaanderen. De soldaten schreven er 'nazi'teksten op de muren en ook brachten ze er een hakenkruis aan. Er was daar veel ophef over na de oorlog om dit te verwijderen. Er werd echter beslist dit te bewaren als herinnering.”
Ik verlaat Hulst met pijn in het hart, het lijkt net op mini Brugge of mini Gent. De resterende kilometers brengen me over een oude spoorlijn tussen Sint-Niklaas en Hulst. Hier en daar zie je de treinbielzen nog in de grond zitten. Hier begint een heel ander landschap die ik tot nu toe niet veel tegengekomen ben. Ik wandel midden in de bossen tussen De Clinge (NL) en De Klinge (BE). Het wordt ook wel het Stropersbos genoemd waar smokkelaars en stropers vroeger hun waar konden verstoppen of waar ze een sappig konijntje konden vangen. In de verte zie ik een grenspaal nr277 en de laatste op mijn avontuur over de GR5A. Nu rest me nog 200m tot aan de statie van De Klinge waar ik mij nog tegoed doe aan de geschiedenis van de spoorlijn.