Etappe 7 van de GR5A stond vandaag op het programma, het traject gaat van De Klinge naar Zwijndrecht. Goed voor 28,3 km wandelgenot. Vandaag was ik echter niet alleen, ik had een oproep geplaatst in een Facebook groep met de vraag of er iemand zin had om mee te stappen. Ik kreeg enkele reacties met geïnteresseerde waarvan enkele al andere plannen hadden, Kurt B. daar en tegen had wel toegehapt. Normaal ben ik een eenzame wandelaar die dat ook prima vind. Ik wou het vandaag eens over een andere boeg gooien om te kijken of dit me zou liggen en positief zou uitdraaien. Dat deed het zeker, aangenaam verrast ook. Ik ga echter niet zozeer in details treden want het verslag zou te langdradig worden. We vertrokken vanaf de parking aan de Oude Statie in De Klinge, voor het eerst was het nog donker. Wat weer een andere dimensie aan de etappe gaf. We bevinden ons in het hart van het Stropersbos, het bos gaf me een zekere rust, na toch wat zenuwachtig te zijn na de ontmoeting van Kurt. In mijn ooghoeken had ik ook enkele reeën zien voorbij huppelen. Ik gaf hier niet veel aandacht aan omdat we tenslotte in de kennismakingsfase zaten en druk aan het converseren waren. Aan het einde van het bos hielden we even halt voor een foto in de toch wel gietende regen. De zonsopgang was vandaag wel bijzonder, de gele gloed die door de bomen heen straalde gaf een mystiek beeld in de regen. “Het Stropersbos werd door Koninklijk besluit in 1999 beschermd als landschap om zijn esthetische, historische en wetenschappelijke waarde. De naam van het bos is te danken aan de familie De Strooper of Stroopers die hier in de 17de en 18de grond bezat. Het beheer van het bos is in handen van Natuur en Bos. Ze hebben een beheersplan uitgewerkt voor het bos om op termijn naaldbomen te vervangen door plaatselijk voorkomende loosbomen. Heide wordt gecreëerd door begrazing van open gebieden in het bos.”
We laten het Stropersbos achter ons en wisselen van landschap, we bevinden om terug in een open poldergebied in de nabijheid van de E34 die je helaas op de achtergrond blijft horen. We krijgen afwisselend verharde en onverharde polderdijken onder de voeten geschoven tot we aan een klein natuurgebiedje komen. Hier stopt het ook met regenen 'oef'. Hier mogen we genieten van een stukje natuur beheerd door Natuurpunt. Paddenstoelen, struwelen en bomen en zijn de omkadering van een schilderachtige vijver of kreek, bewaakt door een prachtig Konikpaard. We lopen nu verder richting Vrasene, een landschap die me echt laat denken aan de typische Vlaamse velden. In dit geval velden met als achtergrond de koeltorens van Doel en de nijverheid van de Antwerpse haven. Hier en daar worden we getrakteerd op overblijfselen van de Eerste en Tweede wereldoorlog wat voor mij als historische wurm heel blij maakt.
Voor de rest wordt het steeds eentoniger en meer en meer moeten de onverharde wegels plaats maken voor betonwegen en kerkenwegels die wijken doorkruisen. Tot we aankomen in Beveren en oog in oog staan met de grootste kapel van België. Wel in mijn ogen is dit toch al een grote kerk.
Door de mooie architectuur en mooie nis taferelen kunnen we het niet laten de kapel te betreden. Binnen doet het echt denken aan een kerk waar op elk moment een misviering van start kon gaan.
Na even bewonderen en enigszins bezinnen trekken we verder naar Melsele om via de defensieve dijk De Halve Maan ons eindpunt te benaderen.
“De kapel van Onze Lieve Vrouw Van Gaverland, In 1511 werd hier in een Linde boom een miraculeus beeldje gevonden en zoals vele 'mirakels' wordt ook dit een bedevaartsoord. De neogotische kapel dateert van1862 en werd vergroot in 1870. In 1976 werd er een orgel van 1818 uit Terragona ingebouwd.”
Kurt B. dank voor het gezelschap tijdens deze toch wel boeiende etappe op de GR5A, iets wat we in de toekomst nog eens kunnen overdoen.