Vandaag sta ik weer vroeg op zodat ik tegen 07:00 uur aan de kerk in Nederhasselt sta. Nu rest me nog een taxi te bestellen. Alweer valt dit niet mee, ik begin te denken dat taxibedrijven in Oost-Vlaanderen liever uitslapen op een zondag. Na enkele telefoontjes wist ik toch een gewillige taxichauffeur te strikken. Tegen 08:00 uur sta ik aan het stadspark van Aalst en kan ik aan de 12de etappe beginnen, goed voor 20,5km. Het is een koude ochtend, amper 1°C. Het blijft ook de hele dag grijs en mistig maar geeft iets extra aan de wandeling vind ik.
Ik start aan het stadspark dat ik direct achter me laat waarna ik het natuurgebied Het Osbroek betreedt. Hier beginnen naar mijn mening de voeten van de Vlaamsche Ardennen. Het natuurgebied heeft wat weg van een kasteelpark maar dan zonder kasteel, ik kon er immers geen zien. Het gaat stevig naar omhoog en enkele honderden meters verder verlaat ik het natuurgebied en stap richting het station van Erembodegem.
“Het natuurgebied Het Osbroek situeert zich tussen Aalst en Erembodegem. Het noordelijk deel werd ingenomen door de aanleg van het stadspark en de stedelijke sportterreinen van Aalst. Het overblijvende gedeelte zit gevat tussen het industriegebied aan de Dender en de woongebieden aan de autosnelweg Oostende-Brussel. Het natuurgebied is een Europees erkend Natura 2000-gebied. Het gebied wordt beheerd door Natuur en Bos en is zo'n 25ha groot.”
Erembodegem centrum en zijn stationsbuurt heeft niet veel te bieden qua bezienswaardigheden of natuur dus ik zet er even stevig de pas in. Na het verlaten van het verstedelijkte Erembodegem stap ik onder de E40 het natuurgebied Wellemeersen binnen. Een prachtig stukje natuur waar ik voornamelijk over onverharde paadjes wandel. Ik stap even langs de Dender waar ik wat verder een Eekhoorn weet te spotten. Verderop wandel ik over houten knuppelpaden tot ik het gebied weer verlaat en Welle binnen stap.
“Het natuurgebied de Wellemeersen, één van de laatste overstromingsgebieden in de Dendervallei, ligt zowel in de gemeenten Aalst als Denderleeuw. De Dender vormde hier in dit gebied een brede alluviale vlakte. Toen deze rivier nog een beek was en niet door sluizen geregeld werd, overstroomden de omliggende vlakten vaak. Rietlanden, zeggenvelden, elzen-olmenbossen, dottergraslanden en moerasspirearuigten zijn typisch voor dit natuurgebied. Het gebied wordt beheerd door Natuurpunt, deze vereniging steun ik al jaren en het doet me goed te zien dat het beheer er goed uitziet.”
Ook Welle heeft niet veel te bieden en daarom wandel ik even goed door tot ik evenwijdig loop met de N45, vanaf hier begin je echt te voelen dat je de Vlaamse Ardennen binnen wandelt. Vanaf nu heeft het landschap meer te bieden en wandel ik door velden en holle wegen. Op sommige stukken is het wel erg vettig en sta ik enkeldiep in de modder. Zonder door het centrum te wandelen kan ik ervanuit gaan dat ik Denderhoutem passeer door kleine zelfstandigen en hun camionettes met reclame.
“Holle wegen zijn een biotoop op zich, van zodra je door een holle weg loopt zie je een verandering in inheemse plantensoorten. Soorten die buiten de holle weg niet te vinden zijn. Door hun verzonken ligging heerst in holle wegen een microklimaat, zeker wanneer de bermen bebost zijn. Het is er windluw, schaduwrijk, vochtig, koeler in de zomer en zachter in de winter dan ‘erbuiten’. Vandaag kwam ik de tongvaren tegen in één van de holle wegen die ik passeerde. Deze varensoort komt in ons land enkel voor in dit soort microklimaten.”
Iets voorbij Denderhoutem stop ik voor mijn middagpauze. Ik ga iets van mijn traject af zodat ik kan gaan zitten op een bank aan een muurkapel die overschaduwd wordt door een machtig grote Linde. Ik krijg even gezelschap van een fietser die ook even pauze neemt op het bankje naast het mijne. Ik zet mijn tocht verder en wandel door velden over een heuvelrug. Hier moeten geweldige vergezichten te bewonderen zijn maar jammer genoeg is het nog steeds mistig. In de ‘verte’ kan ik mijn einddoel zien door de mistige lucht. Nog enkele kilometers en ik sta terug aan de wagen. Voor ik naar de wagen stap wandel ik nog even het mooie kerkje binnen en rond zo deze etappe af.