↔ 32,72km ─ ↑↓ 62m
Percentage verhard: 65%
Startplaats: Katelijnebrug, Brugge
Aankomst: Kerk Doomkerke
Vervoer: Wagen
Hike: Bart L., Herman S., Shirley L., Patrick V., Isabelle V. en Wandel Mee Met Mij
De dagen korten, de winter staat voor de deur. Het wintermenu wordt besteld, de GR129 wordt opgediend en wij staan klaar om de eerste etappe te gaan oppeuzelen. De laatste GR die het West-Vlaamse land aandoet, hield ik tot het laatste. Ik vond dat deze GR de laatste jaren te veel aandacht kreeg. Jullie kennen de boosdoener wel, Arnout Hauben die het programma ‘Dwars door België’ presenteerde. We zijn nu goed drie jaar na de uitzendingen en de kalmte rond de GR129 is wedergekeerd.
We spreken af in Doomkerke, het eindpunt van de eerste etappe. Mondjesmaat komt iedereen ter plaatse, enkel Isabelle zal starten in Brugge. We stappen in de wagen van Patrick en rijden richting de Katelijnebrug in Brugge. Parkeren is een ander paar mouwen want aan de ring in de buurt van de Katelijnebrug zijn de gratis parkeerplaatsen verwijderd. We zijn wandelaars, dus betalen voor een parkeerplaats is een ‘no go’. We rijden langs de Baron Ruzettenlaan en parkeren net iets verder aan een schilderswinkel. We stappen richting de Katelijnebrug wanneer Patrick terug naar zijn wagen gaat. Hij wordt daar aangesproken door een loopster die hem laat weten de hij beter verderop parkeert aangezien de politie hier tweemaal per dag controleert. Patrick stapt dus terug in zijn wagen en parkeert zich tweehonderd meter verder in de straat. Wij staan nog steeds te wachten aan het tankstation wanneer we Patrick in onze richting zien lopen, het is een speciaal zicht ‘grinnik’. We wandelen verder tot aan de Katelijnebrug en dan zoeken we de GR-boom waar de richting aangeduid staat voor de GR129. Daar staat Isabelle ons op te wachten, ze kwam met de trein vanuit Gent naar Brugge afgereisd. Eindelijk kunnen we aan onze eerste etappe van de GR129 beginnen. Ik maak nog even een foto van de bekende muurschildering nabij de start van de GR129: ‘Als je weggaat, kom je dan ook weer terug? Als ik terugkom, Ben je er dan?’
We stappen via de Katelijnebrug naar de overkant van het Kanaal Gent – Brugge en volgen het Jaagpad richting Steenbrugge. In Steenbrugge laten we het kanaal achter ons en het eerste bos kondigt zich aan. We wandelen door de Steenbrugse bosjes en de eerste modderpartijen van vandaag zijn een feit. We blijven het natuurgebied doorkruisen en flankeren tot we het spoor bijster zijn in Ver-Assebroek. We staan op het Pastoor Verhaegeplein wanneer we beseffen dat er geen markeringen meer te vinden zijn. Ik kijk via de OSMand app naar de GPX en stel vast dat we een afslag gemist hebben. Gelukkig ziet het ernaar uit dat het geen rampzalige omweg zal zijn. We bewonderen het plein en vooral de kerk want voor een gehucht is dit bouwwerk toch uit de kluiten gewassen. Via de kerkdreef komen we de markeringen terug tegen en zien we de Assebroekse Meersen al liggen. Iets verder op de Kerkdreef komen we aan een huis, de eigenaar is blijkbaar een fan van de GR129. Boven zijn garagepoort staat er tussen twee pijlen en in het groot ‘GR129’ te lezen. We betreden het natuurgebied de Assebroekse Meersen en het zijn duidelijk meersen want het is er nat, heel nat. Hier en daar komen we boomzaagkunst tegen in de vorm van zitbanken. Dat er hier veel trek- en watervogels zitten is vrij duidelijk want we spotten een vogelaar op citroenendieet. Hij had duidelijk nog niet veel vogels gespot want er kon geen goedendag vanaf ‘grinnik’.
“De reden waarom de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk in het gehucht Ver-Assebroek zo groot is heeft te maken met een vroegere pastoor. In 1720 werd Pieter Verhaeghe pastoor en hij bracht een miraculeus Mariabeeldje in barokstijl mee vanuit Diksmuide dat hij van een begijn had gekregen. Dit beeldje werd in 1720 in de kerk geplaatst wat leidde tot een grote toeloop aan bedevaartgangers. Dit was de reden waarom de kerk in 1746 werd vergroot en gewijd aan Maria Onbevlekt Ontvangen.”
“Ten zuiden van de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk liggen de Assebroekse Meersen, een veengebied dat nu en dan volledig onder water loopt. Hier kan je in de zomer een circulaire structuur vinden als je de meersen vanuit de lucht zou bekijken. De Heren van Assebroek zouden hier aan het einde van de twaalfde en tijdens de dertiende eeuw een kasteel hebben gebouwd dat enkele keren omwald zou geweest zijn in een perfect circulaire vorm. Het kasteel zou maar een kort bestaan gehad hebben, vermoedelijk door de aard van het terrein of een felle brand.”
We wandelen verder langs weilanden, natte weilanden. We steken de Veldkapellestraat over en iets verder staat er een monument. Het monument zelf stelt helaas niet veel voor, een bakstenen muurtje waarop een plaat bevestigd is. De tekst op de plaat leest als volgt: ‘Herdenking van de slag op het Beverhoutsveld Oedelem 3 mei 1382 – 1982 Bos en Beverveld.’
“De slag om het Beverhoutsveld werd op 3 mei 1382 gevoerd op de grens van Beernem, Oostkamp en Assebroek. Het was een belangrijke fase in de opstand van Gent onder leiding van Filips van Artevelde tegen Lodewijk II van Male, graaf van Vlaanderen. Bij deze slag werd voor het eerst in Europa ook succesvol gebruik gemaakt van buskruit. Het kanaal Gent-Brugge behoort tot de oudste scheepvaartwegen van het land. Tussen Brugge en Beernem werd hiervoor een natuurlijke waterloop, de Zuidleie of Brugse Leie uitgediept. Het was om dit kanaal dat de Bruggelingen en Gentenaars slaags raakten. Pas in 1613 kon, na een akkoord tussen beide steden, het kanaal Gent-Brugge gegraven worden. Het werk, in vijf ondernemingen verdeeld, werd aan Noord-Nederlanders toevertrouwd. In 1621 werd de vaart in gebruik gesteld.”
We laten het monument achter ons en begeven ons verder richting Beernem en het Kanaal Gent-Brugge. Wanneer we aan het klein natuurreservaat ‘Gevaerts-Noord’ komen, besluiten we onze middag te nuttigen op de picknickbank. We zitten hier te genieten van het uitzicht en merken op dat het toch koud begint te worden. Zo snel als we kunnen, smikkelen we de restjes naar binnen en daarna zetten we onze tocht verder. We stappen door het langgerekte natuurreservaat ‘Gevaerts-Noord’ langs het kanaal. Het domein is maar een tiental meter breed maar wel bijna twee kilometer lang. Een oase van rust langs het drukke Beernem. Via de Parkstraat steken we het kanaal over en laten we het centrum van Beernem achter ons. Wanneer we de laatste huizen passeren, kan mijn geluk niet op. Ik vind een briefje van vijf euro nadat iedereen er voorbij gewandeld is ‘grinnik’. We steken het spoor over en even later ook de E40.
“Het gebied ‘Gevaerts-Noord’ kwam tot stand toen in 1995 de keersluis werd aangelegd. Toen werd een strook van anderhalve kilometer lang en twintig tot zestig meter breed ingericht als natuurontwikkelingsgebied. Hier lagen voorheen bemeste akkers maar de voedselrijke bovenlaag werd verwijderd. Zo ontstond een terrein met voedselarme vegetatie waaronder gaspeldoorn. Het smalle maar langgerekte gebied langs het kanaal heeft oevers waarin de ijsvogel en de oeverzwaluw nestelt.”
Via de Heirweg die Oostkamp met Aalter verbindt, steken we door naar Bulskampveld. We maken een halve lus rond het domein van het kasteel Bulskamp en doorklieven dan het prachtige bos. Even later komen we aan de GR-boom die ons in de juiste richting stuurt en niet via de G121 of GR131, je weet maar nooit ‘grinnik’. Iets meer dan een halve kilometer later, nemen we terug afscheid van de GR131 die zich een weg naar Damme kronkelt. We stappen door het Vagevuurbos, wederom een prachtig bos met een prachtige naam.
“Het Vagevuurbos is een tweehonderdtwintig hectaren groot gemengd bos en natuurgebied. Het maakt deel uit van het ‘Landschapspark Bulskampveld’ waar zich het provinciaal domein en het Lippensgoed zich ook nog bevinden. De naam Bulskampveld wordt voor het eerst teruggevonden in 1149 en zou afstammen van het Germaans ‘Bulnas Campa’ dat stierenveld betekent. Samen zijn ze het grootste aaneengesloten natuurdomein van West-Vlaanderen met een oppervlakte van vijfhonderdveertig hectaren.”
Wanneer we de Vagevuurbossen verlaten, zien we de radiomasten opdoemen van de ‘Radio Maritieme Diensten’. Dit wil zeggen dat Doomkerke niet meer veraf ligt. We passeren de ‘Gemeenschapsinstelling De Zande’ en ‘Kasteel Carpentier’ vooraleer we natuurgebied ‘Gulke Putten’ betreden. De Predikherenbossen behoren ook tot dit natuurgebied en zijn het enige droge plekje in dit gebied. We naderen het einde van onze wandeling en wanneer we bijna aan ‘VZW ’t Haantje’ zijn, worden we nog ondergedompeld in een grasveld dat blank staat. We houden er gelukkig geen natte voeten aan over wanneer we aan de wagen toekomen. Nog enkele meters verder ligt het cafeetje ‘New York’ maar helaas blijven de deuren voor ons gesloten.
“Het kasteel Carpentier werd in 1883 gebouwd in opdracht van burggraaf Carolus De Beughem. Na het overlijden van burggraaf Carolus werd het kasteel verkocht aan Pierre Carpentier. In 1920 werd het domein onteigend om er een zendstation te bouwen dat in 1927 als Radiozendstation Belradio met uitzendingen begon. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel gebruikt als platform voor Duits luchtafweergeschut. Vanaf 1997 werd het kasteel weer bewoond en in 2012 vond de geruchtmakende kasteelmoord plaats op de toenmalige bewoner Stijn Saelens.”
De eerste etappe van de GR129 zit er weer op en ik hoop dat ik qua geschiedkundige anekdotes niet te veel terugval op de grote Arnout Hauben. Het was een leuk weerzien vanmorgen en ik heb ook enkele nieuw gezichten leren kennen. Tot een volgende wandeling langs GR-paden!
