Duivel wandelroute: 9,9km
Knooppuntwandeling: 1-90-91-95-98-97-29-27-35-87-86-3-4-2-1
Onze eerste luswandeling van het jaar, mijn vrouwtje koos voor de Duivel wandelroute via knooppunten te Everbeek-Boven. Vorige week deden we in de buurt de pedaal wandelroute en het smaakte naar meer in deze streek van de Vlaamse Ardennen. Voor mij bekend terrein omdat ik kort geleden hier nog passeerde over de GR5A in het Livierenbos nabij de Pottelberg.
We vertrekken aan de kerk van Everbeek-Boven waar we onze wagen op een ruime parking konden parkeren. We doen onze wandelschoenen aan en maken onze viervoeter Poncho duidelijk dat hij flink moest zijn. Buiten het trekken aan de lijn en mijn arm er zo bijna afsleuren, was hij dit ook. We wandelen langs de kerk waar we knooppunt 1 volgen langs een kerkenwegel tot aan knooppunt 90 Nieuwpoort waar we rechts afslaan. Voorlopig gaat het nog over kerkenwegels en asfaltwegen met schitterende uitzichten.
We blijven Nieuwpoort even volgen die flink daalt naar het laagst gelegen punt van de wandeling ’45,3m boven de zeespiegel’. We komen bij knooppunt 91 waar we rechts volgen over Tiep-tiap een smal wegeltje tussen huizen waar het even lijkt of we iemand zijn gazon aan het kapot lopen zijn ‘grinnik’. Op het kruispunt met Lobe slaan we links af en iets verder aan de Kremerstraat gaan we naar rechts. Voor de bocht gaan we over een modderig padje naar rechts en wandelen we langs de Terkleppebeek die we vervolgens blijven volgen tot we aan knooppunt 95 komen.
Op dit punt komen we de eerste onervaren wandelaars tegen die proberen door het bos te wandelen zodat ze niet door de modder hoeven te ploeteren ‘hier krijg ik grijze haren van’. We volgen naar links en kruisen de Terkleppebeek. We wandelen de helling vrij moeizaam omhoog vanwege de enkeldiepe modder. We komen zonder uit te glijden aan de top van Trimpont aan de Trimpontkapel. We slaan rechts af en blijven de Trimpont volgen tot aan knooppunt 98 waar we een onverharde wegel naar links nemen. Hier krijgen we een mooi zicht op het Trimpontbos of de Everbeekse bossen. We volgen dit pad met het bos aan onze rechter kant tot we via knooppunt 97 rechts afslaan en midden in het bos belanden. Hier is het erg modderig maar we weten ons erdoor te slaan. Hier zien we ook dat ongeoefende wandelaars nieuwe paden door het bos gecreëerd hebben. Een zeer jammerlijke zaak want ze trappen zo de natuur aan gort!
Aangekomen aan het hoogste punt boven bij knooppunt 29 en de GRP123 gaan we naar rechts. Hier volgen we een onverharde boerenwegel die enkel door tractoren bereden kan worden. Deze wegel blijven we voor anderhalve kilometer volgen, hier passeren we een gezin dat het duidelijk moeilijk heeft om door de modder te wandelen. Als we naar hun schoeisel kijken zien we direct waarom. Iets verder kunnen we het niet laten om even te lachen en ons af te vragen hoe het toch mogelijk is. Wie gaat er nu in de winter, in de Vlaamse Ardennen wandelen met All-Stars en Vans ‘grinnik’.
We komen aan op de Motte en steken schuin de weg over richting het Livierenbos. Hier verlaten we de GRP123 en komen we uit op de GR5A waar ik vorige week nog liep. We stappen nu in omgekeerde richting en verloopt veel vlotter dan een week eerder doordat het bergaf gaat. Aan knooppunt gaat het gewoon rechtdoor en maakt dit stuk het saaiste stuk van de wandeling, echter in een mooi en massief bos. Hier zijn we zeker niet de enigen die op pad zijn, ervaren wandelaars en onervaren wandelaars passeren soms links en anders rakelings langs ons af omdat ze rechts lopen ‘Grrr’.
Aan knooppunt 87 moeten we naar rechts en zo volgen we nog steeds de GR5A, hier wist ik mijn vrouw te vertellen dat het hier terug vettig gaat worden. Ik herinnerde me dit nog van vorige week en gelijk had ik. We komen aan het mooie landschap met de drie statige beuken en de prikkeldraad die versierd is met eikels ‘grinnik’. We gaan over een apart brugje over de Verrebeek. Hier start het zwaarste stuk van de wandeling met een maximale stijgingspercentage van 23%, welkom in het Hayesbos. Een mooi kathedraalbos met machtig grote beuken. Aan knooppunt 86 gaan we naar rechts waar ik voor de eerste keer men stem verhef tegen enkele mensen die hun hond niet aangelijnd hadden. De hond kwam zomaar op onze viervoeter aangestormd! Er gebeurde per geluk niets maar ik had het zowat gehad met zulke roekeloze mensen.
We komen aan op de Kroonstraat waar we 50 meter verder terug rechts inslaan over een kerkenwegel die overgaat in een onverhard veldwegeltje. Dit wegeltje volgen we tot aan knooppunt 3 en slaan we links in om terug op een kerkenwegel uit te komen. Iets verder loopt deze terug uit op een onverharde veldwegel tussen twee akkers. Terug op de Kroonstraat uitgekomen gaan we links af, iets verder komen we de GR5A terug tegen die de Kroonstraat nooit verlaten heeft en slaan we rechts af. Weer stuiten we op een kerkenwegel waar we nog een gezin moesten kruisen, niet zo makkelijk op een smal wegeltje. We blijven het wegeltje volgen, de Schudewee genaamd. Hier kwam ik vorige week nog een mede GR5A stapper tegen.
Aan knooppunt 4 verlaten we de GR5A weer en gaan we rechtdoor, eerst zagen we niet direct waar we naartoe moesten. Blijkbaar heeft de eigenaar van het huis het padje mee geplaveid in zijn oprit. We volgen de schudwee verder over modderige paadjes en enkele vondelpaadjes. Op het einde nog een gladde kuitenbijter en we kwamen terug aan op de Kroonstraat waar we de kerk al zagen liggen. Nog enkele honderden meters en we komen weer aan onze wagen. Moe maar zeker voldaan, goed gelachen en soms een beetje geërgerd kunnen we huiswaarts keren.