↔29,6km ─ ↑27m ─ ↓18m Percentage verhard: 95% verhard Startplaats: GR-boom, Kerkstraat Damme Aankomst: Kerk, Lattenklieversstraat Sint-Joris Vervoer: Twee wagens Hike: Duo, Fabian V. en Wandel Mee Met Mij
Ik start samen met Fabian aan mijn eerste etappe van de GR131 Brugse Ommeland – Ieperboog. Fabian liet enkele dagen eerder via mail zijn adres achter zodat we bij hem kunnen afspreken. Hij woont pal aan de GR131 in Sint-Joris waar ik mijn wagen achterlaat. Fabian is bereid met zijn wagen naar Damme te rijden. We leren elkaar een beetje kennen tijdens onze korte rit naar Damme en parkeren de wagen op parking Damme-Oost aan de Oude Sluissedijk. De enkele honderden meters van de parking tot aan de GR-boom werden niet meegerekend in de totale afstand.
We starten aan de GR-boom in Damme, niet veel verder dan de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart kerk. Even een foto van de GR-boom en weg zijn we, we duiken meteen het groen in. De GR5A volgt ons op de voet dus ik ken deze passage als geen ander. Kuierend langs het Zuidervaartje komen we aan de Rabattestraat en verlaten we Damme. We volgen de Zuiddijk voor twee kilometer tot aan de driesprong waar we links inslaan richting het Schipdonkkanaal en het Leopoldkanaal. Aan de kant van het Schipdonkkanaal volgt onze GR stroomopwaarts mee richting Moerkerke.
“Ter nagedachtenis van één van de gruwelijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Moerkerke, de Slag om het Molentje, werd in 2007 van een stuk oorlogsmateriaal een monument gemaakt. Het gaat hier om een stuk van de loop van Flak 88 (Flugabwehrkanone) waarmee op 12 september 1944 de kerktoren van Moerkerke werd neergehaald. De Flak 88 dat normaal gezien gebruikt werd als luchtafweergeschut werd ook als grondartilleriestuk ingezet. Het kanon was uitermate efficiënt want er waren maar een paar granaten nodig om de toren van de kerk te doen instorten. Zo konden de terugtrekkende Duitse troepen vermijden dat de oprukkende Canadezen de kerktoren als observatiepost zouden gebruiken tijdens de nakende confrontatie. Na de oorlog werd het kanon als schroot verkocht, enkel dit stukje van de loop werd gered. De Flak 88 stond oorspronkelijk aan de andere kant van de twee kanalen.”
Na het bestuderen van de Flak 88 loop gaan we verder langs het Schipdonkkanaal die we twee kilometer volgen. Hier nemen we onze eerste pauze aan een picknicktafel. Fabian nuttigt een chocomelk en ik een thermos koffie met een wafeltje. Na een kwartiertje pauzeren met een bijhorend gezellig gesprek, nemen we de benen en verlaten de twee kanalen. We stappen richting de polders en de velden waar we kilometers nietszeggende uitzichten voorgeschoteld krijgen. Op de koop toe beginnen de dreigende wolken toe te nemen. Voor het zou beginnen regenen voorzien we de rugzakken van een jasje en ik houd mijn paraplu al in de aanslag. Na enkele kilometers halen de donker grijs blauwende wolken ons in en komen we terecht in een heuse plensbui. We kunnen gelukkig even schuilen onder iemand zijn of haar carport. ‘Als grap verbeelden we ons dat we een camera en microfoon bij hadden. Dan hadden we misschien wel binnen mogen schuilen. Waar is Arnaud Hauben als je hem nodig hebt? ‘grinnik’
Na een tijdje is het eindelijk gestopt met regenen en we kunnen weer verder over het natte wegdek. Nat asfalt vind ik persoonlijk ongelooflijk hard stinken. Nog geen kilometer verder begint het weer te regenen en besluiten we een weide in te stappen waar we een stalletje zien staan. Aangekomen in de stal schiet er een schaap naar buiten. Ik voel me wat schuldig dat we het schaap zijn kot hebben gekaapt. Ik probeer dan ook het schaap gerust te stellen en te lokken, tevergeefs natuurlijk. Fabian vertelt me dat hij zijn patatjes snel even gaat afgieten en daarna kunnen we vertrekken, het is haast gestopt met druppelen.
We steken de Brugse Steenweg over en blijven in de velden vertoeven op, jawel, verharde boerenwegels. Na kilometer achttien komen we StreekGR-Uilenspiegel tegen die we even blijven volgen. Vanaf hier wordt de omgeving iets groener met statige Beuken langs de wegen, ik vermoed dan ook dat we in de buurt van Oedelem moeten zijn. We komen terecht in het kasteelbos van kasteel De Wapenaer die we echter niet te zien krijgen. In de berm ontdek ik hier wel een giftig plantje met een eigenaardige bloeiwijze. De Salomonszegel staat hier weelderig te bloeien, een prachtig plantje. Voor we het woord kasteelbos kunnen uitspreken verlaten we het bos al. We blijven de lanen volgen die gedrapeerd worden door grote Beuken of Witte Abelen. Op een gegeven moment verlaat de StreekGR-Uilenspiegel ons avontuur en laat deze ons alleen achter op de GR131.
“Bij de Gewone Salomonszegel of Polygonatum Multiflorum valt elk jaar de oude stengel van de wortelstok af en wordt het volgende jaar op de verlenging van de wortelstok een nieuwe stengel gevormd. Door de talrijke vaatbundels in de verdikte knoop lijkt de plaats waar de stengel is afgevallen op een zegel. De gewone salomonszegel bloeit in mei en juni met hangende, witte bloemen die een groen puntje hebben. De giftige, zeer zoet smakende vrucht is een zwartblauwe berijpte bes. De vrucht is rijp vanaf half augustus tot half september. De plant komt voor op vochtige, matig voedselrijke grond in bossen, hakhout en in de schaduw aan slootkanten. De plant kan voor medicinale doeleinden gebruikt worden en wordt toegepast bij zweren, fijt, negenogen en blauwe plekken.”
Enkele kilometers verder komen we een oude boerderij tegen waar het jaartal in de hoekgevel van de stalen ingemetseld staat. De stal is alleszins van 1857 en voor Fabian het sein om met volgende anekdote zijn kennis van de Belgische geschiedenis kracht bij te zetten: ‘Toen werd België zevenentwintig jaar. ‘grinnik’. Niet veel verder konden we de boerderij, in eigendom van Fabian zijn ouders, zien liggen. Na het passeren van het ‘duivenkot’, een modern boerderijgebouw dat een uitzicht heeft van een duiventil, komen we aan bij het kapelletje dat ook bij de boerderij van Fabian zijn ouders hoort. We nemen nog even een pauze en zetten dan koers naar Sint-Joris.
Nog twee kilometer rest er ons van de toch saaie begin-etappe van de GR131. Via de Kouter begeven we ons naar het jaagpad van Kanaal Gent-Brugge. Tot mijn verbazing krijgen we naar een klein stukje onverhard pad onder onze schoenen geschoven, een heerlijke afsluiter noem ik dat. Aan de brug die beide zijden van Sint-Joris verbindt, nemen we de trappen naar boven en steken we het kanaal over. Enkele honderden meters verder ligt de eindmeet van de eerste en geslaagde etappe van de GR131.
De uitloop tot aan de woning van Fabian wordt ook niet opgenomen in de totale afstand en bedraagt dan ook maar honderd meter.
Ik breng Fabian terug naar Damme waar we nog even de Westtoren van de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart kerk beklimmen. Met negentwintig kilometer in de benen zijn de spieren al wat stroever geworden en stretchen we tweehonderdzestig trappen naar omhoog. Het is zeker de moeite waard want we worden beloond met een prachtig uitzicht! Damme bekeken vanuit de lucht is zeker een pareltje, zo zie je duidelijk dat Damme een vestingstad is. Na het genieten van het verre zicht keren we op onze stappen terug en gaan we terug naar de parkeerplaats. We nemen afscheid en gaan nog eens afspreken voor de volgende etappes van de GR131.
Fabian, bij deze bedankt om mij te vergezellen, het was me een genoegen. Tot een volgende keer langs de GR131.