↔28,73km ─ ↑↓33m Percentage verhard: 65% verhard Startplaats: GR-boom, Kerkstraat Damme Aankomst: Camping Wachtsluis, Retranchement Vervoer: Drop off Hike: Solo
Enkele weken voor het bouwverlof, waar ikzelf altijd het hele jaar naar uit kijk, had ik voor mezelf besloten dat ik er op zijn minst twee dagen wilde op uit trekken. Ik had intussen mijn materiaal op punt kunnen zetten met als doel een meerdaagse te kunnen gaan stappen. Nu moest ik mijn vrouw nog kunnen overtuigen dat ik zeer secuur en veilig te werk zou gaan en dat is me dan ook gelukt.
Ik koos een route die vooral bereikbaar zou zijn voor mijn vrouw, in geval van…. Ik koos dus voor de Streek-GR Uilenspiegel, een honderdachtenvijftig kilometer lange rondwandeling door het Meetjesland en Zeeland, net over de grens in Nederland. Naast de hoofdroute is er nog een variante van negenenveertig kilometer en dat maakt de SGR tweehonderd en acht kilometer lang. Uiteindelijke plannen worden gesmeed, het zullen drie stapdagen worden en het deel van de route dat in Nederland ligt zal, worden afgestapt.
Mijn vrouw zet me af aan de GR-boom in de Kerkstraat te Damme, hier kom ik nu al voor de derde maal want de GR5A passeert hier en ook de GR131 begint aan deze wegwijzer. De laatste woorden worden gewisseld, er wordt nog een koekje gegeten en een colaatje gedronken. Kort hierna kan ik aan de tocht beginnen. Al snel merk ik op dat ik mijn rugzak toch niet zo goed gefit had, ik stop nog even aan de Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaartkerk om enkele riemen wat extra aan te spannen en anderen weer te laten vieren. Zo kan ik weer verder stappen in de voetsporen van Tijl Uilenspiegel.
Damme ademt boeken, zo stap ik voorbij ‘D’Oede School’ waar een leescafe opengehouden wordt. De Ooievaars zijn ook nooit veraf wanneer je door de kleine straten van Damme wandelt. Over het marktplein gaat het richting de Damse Vaart waar de Lamme Goedzak nog ligt uit te rusten voor de dag weer aanbreekt en hij de toeristen van Damme naar Brugge moeten vervoeren en omgekeerd. Aan ‘D’ Oede Schaapskooi’ sla ik rechts af en volg ik de Damse vaart. Ik krijg een schitterend zicht over de restanten van wallen en dijken. Ik passeer het natuurgebied Romboutswerve waar ik enkele Ooievaars weet te spotten die het ontbijt voor hun jongen aan het voorzien zijn. Iets verder kom ik aan het Verbrand Fort, hier passeerde ik al een toen ik de GR5A aan het afstappen was.
Ik volg het Schipdonkkanaal waar ik aan de Sifon de GR5A achter me laat. Even verderop steek ik dan ook het Schipdonkkanaal en het Leopoldkanaal over. Ik stap nu kilometerslang door velden met tarwe, aardappelen, maïs en andere teelten. Hier en daar worden de akkers geflankeerd door stroken klaprozen die mooi afsteken tegen het okergeel van de zo goed als rijpe tarwe en gerst. Net voor de Natielaan sla ik links af en kom ik uit in het mooie, kleine Hoeke dat aan het Kanaal van Brugge naar Sluis ligt. Dit kanaal volg ik langs rechts en de GR5A vervoegt zich weer onder mijn voeten. Hier stap ik door een mooi natuurgebied, eigenlijk gewoon weides die begraasd worden door schapen maar toch kan ik de Brede Wespenorchis spotten tussen de vele weidebloeiers. Aan de GR-boom Kobus verlaat de GR5A weer mijn pad en mag ik het voetveer nemen om aan de overkant te geraken.
“De brede wespenorchis of Epipactis Helleborine is een overblijvend kruid uit de orchideeënfamilie Orchidaceae. Uit de wortelstok ontspringen vaak meerdere stengels met een uiteindelijke hoogte van circa 60 cm. Deze wespenorchis groeit met name in bossen, duinen en kreupelhout op zandgronden. In het begin van het bloeiseizoen is de bloemstengel aan de top omgebogen. De plant bloeit gedurende de maanden juni tot augustus. De bloemen vormen een losse aar of een tros met naar een kant hangende bloemen. De kleur van de bloemen kan variëren van rood, groen, geel, wit of een complexe samenstelling van rood, lila, groen, geel en bruin.”
Het Grenslandpad of LAW11 heeft zich nu bij mijn route vervoegd. Aan de rondweg stap ik Nederland voor de eerste keer binnen en moet ik links mee volgen. De LAW11 volgt hier verder het kanaal. Eén kilometer lang volg ik de drukke weg richting Sint-Anna-Termuiden, aan het grote ronde punt stap ik dan ook het kleine stadje binnen. Ik merk meteen op dat de bebouwing hier in Nederland helemaal anders is dan in België, veel kleinere huizen. Ik vergaap me aan de ‘schattige’ huisjes en hoe verzorgd ze wel zijn. Ook valt er mij een straatnaam op wanneer ik het Marktplein verlaat. Hier wandel ik door Jonkvrouw Geilstraat, hier moest ik echt luid om lachen. Ik moest meteen aan Kurt B. denken die een zwak heeft voor ‘gekke’ straatnamen.
“Is Sint-Anna-ter-Muiden echt een stad? Ja, het heeft wel degelijk stadsrechten en concurreert met Staverden, Bronkhorst en Eembrugge om de titel kleinste stadje van Nederland. Mude zoals Sint-Anna-ter-Muiden eerst heette kreeg stadsrechten in 1242 en is daarmee ouder dan Sluis. De toren van de Hervormde Kerk zie je al van ver opdoemen. De toren is een overblijfsel van een 14de eeuwse gotische kruiskerk. Aan de sporen in de vier zijmuren kan men afleiden dat de toren was ingebouwd tussen het koor, het schip van de kerk en twee dwarsbeuken. De hoogte toont aan hoe imposant het gebouw vroeger geweest moet zijn. Het huidige kerkje dateert uit 1653. Bij de kerk is ook een kerkhof. Aan de zuidkant werden de goede en gedoopte mensen begraven, aan de noordkant de slechte en ongedoopten. Naast het kerkpad begroef men ongedoopte baby's die in het kraambed gestorven waren. Men dacht dat als zwangere vrouwen over het pad liepen, de ziel van de dode baby zich zou nestelen in de buik van de vrouw. Zo had het de kans opnieuw geboren en gedoopt te worden.”
Ik verlaat Sint-Anna-ter-Muide via de Graafjansdijk en stap iets verder door het groen richting het Zwin. Hier wordt het erg druk, vooral fietsers trappen hier tegen de zeewind en ik neem even plaats op een betonnen bank aan het uitkijkpunt. De zilte lucht doet je meteen heropleven: de geur van vakantie, zon, zee en strand. Die laatste zijn echter niet aan mij besteed omdat deze meestal samen gaan met ‘veel volk’. Ik wandel verder langs de Geul die vroeger druk bevaren werd en bewonder alle natuurpracht. Lepelaars vallen me weer op maar ook scholeksters en een kleine zwerm spreeuwen. Natuurlijk ontbreekt het oorverdovende gekrijs van de stormmeeuwen niet.
“Het Zwin is een verhaal van stormen. Voor het ontstaan van dit gebied, dien je terug te keren naar de eerste helft van de twaalfde eeuw. Geologen gaan uit van een reeks stormen die toen aan de grondslag lagen van een reusachtige geul die tot aan het huidige Damme reikte en ‘het Zwin’ werd genoemd. Het gebied heeft trouwens zijn naam te danken aan het woord ‘zwin’. Een zwin is een geul in haakvorm die eerst dwars op maar dan afbuigt en evenwijdig aan het strand loopt. Je vindt ze dikwijls op het strand. Bij laag water zijn het de langgerekte plassen die overblijven en waar kinderen in ravotten. De gigantische geul was een reusachtig zwin en kreeg zo een eigennaam ‘Het Zwin’.”
Hier stap ik letterlijk op de grens en ik kom dan ook om de zoveel hectometers een grenspaal tegen tot ik ter hoogte van de Kievittepolder een rechtse zwaai maak richting Cadzand-Bad. Er rest me nog een kleine drie kilometer. Ik denk: ‘Ik ben nog best vroeg en ga op haaientanden jacht op het strand’. Cadzand staat bekend om zijn schattenjagers die zoeken naar miljoenjaren oude haaientanden. Ik zoek me een weg naar het strand en wanneer ik eraan kom bedenk ik me en keer ik terug om. Zoveel volk? Ik doe deze driedaagse voor de rust en stilte dus ga ik me ook niet mengen in die zwarte olievlek van een mensenmassa. Ik stap verder naar de jachthaven waar ik meteen rechtsaf moet en het Afwateringskanaal moet volgen. Aan de waterzuivering verlaat ik mijn SGR Uilenspiegel pad en ga ik richting camping De Wachtsluis.
Deze camping had ik al gecontacteerd en gevraagd of ze voor mij een klein plaatsje konden vrij houden. Ik kom aan de receptie en zie dat deze al gesloten is. Ik ga dus op zoek naar de eigenaar van de camping die ik samen met zijn gezin zie koffiekletsen voor de campingwinkel. Ik stel me even voor en ze weten meteen wie ik ben. Ze stellen me meteen op mijn gemak en laten me even in de schaduw mijn rugzak neerzetten. Eén van de gezinsleden vraagt me hoeveel kilometer ik er vandaag opzitten heb. Ik vertel hen dat ik er bijna negenentwintig kilometer heb opzitten waarop al hun monden openvallen. De volgende vragen dringen zich dan ook al op: ‘van waar ben ik vertrokken en welke route ben ik aan het volgen? Waarop ik antwoord dat ik vanmorgen, voor er een luis over straat wandelde, vertrokken ben uit Damme en dat ik de Streek-GR Uilenspiegel aan het volgen ben.
De vrouw des huizes neemt me mee naar het plekje waar ik mijn tent mag opzetten en vraagt me of ik morgenvroeg ontbijt wenste. Ik antwoord haar dat dat zeker welkom is waarop ze zegt dat ik via de website van de camping broodjes en koffiekoeken kan bestellen.
Ik begin met mijn tent op te zetten en voor ik het weet stond alles klaar om naar bed te gaan. Maar het is net 1700 uur dus nog lang geen tijd om erin te vliegen. Ik maak mijn eten klaar, zo’n zakje Risotto met Eekhoorntjesbrood waar je kokend water in moet gieten. Na een kwartier is mijn eten klaar en ik moet zeggen dat dit best te pruimen is.
Ik had het idee een boek mee te brengen om mijn avonden te kunnen vullen. Aangezien ik hier nu op de SGR uilenspiegel ben, heb ik ‘De Legende van Tijl Uilenspiegel’ meegebracht. Ik heb hier al spijt van want het is een ingebonden boek met harde kaft en deze is loodzwaar ‘grinnik’. Het lezen gaat vlot en voor ik het weet begint het te schemeren en kruip ik moe maar voldaan in mijn kleine tentje, slaap wel en tot morgen.
*Camping De Wachtsluis is een boerderij camping, dus geen uit de kluiten gewassen toeristen camping. Je wordt er vriendelijk onthaald en echt in de watten gelegd. Er zijn sanitaire voorzieningen die tot in de details afgewerkt zijn en bovendien kraaknet worden gehouden. ’s Morgens heb je de kans om je ontbijt of je lunchpakket af te halen mits je deze de avond voordien via de website bestelde op naam. Voor een trekker een gedroomde plek met een mooi uitzicht over een polderlandschap en weides. Voor mij ***** waard.*