↔23,7km ─ ↑↓ 81m Percentage verhard: 85% verhard Startplaats: Kerk, Sint-Elooistraat Ruddervoorde Aankomst: Kasteel Wijnendaele, Wijnendale Vervoer: twee wagens Hike: Kurt B., Fabian V. en Wandel Mee Met Mij
Enkele dagen geleden nodigde ik Fabian uit om mij te vergezellen langs de derde etappe van de GR131. Er verscheen ook een post van Kurt in een Facebook-groep met de vraag of hij met iemand mee mocht gaan stappen. Ik reageerde dan ook meteen dat hij altijd welkom was op onze stapdag. Fabian en Kurt kennen elkaar natuurlijk al van eerdere avonturen langs verschillende GR-routes.
Op de dag des oordeels pikt Fabian Kurt op aan het station van Brugge. Kurt spoort graag met het openbaar vervoer. We spreken af op de parking aan het kasteel van Wijnendaele om dan samen naar Ruddervoorde te rijden. De sfeer zit er al meteen in, omdat Fabian en Kurt flirten met de twee meter zijn ze genoodzaakt zetels te verplaatsen om in de wagen van ‘Wandel Mee Met Mij’ te passen. Na een twintigtal minuten arriveren we in Ruddervoorde waar ik mijn wagen aan de kerk parkeer. Voor we aan de etappe kunnen beginnen zullen we eerst nog een korte aanloop moeten nemen tot aan het beginpunt van etappe drie.
Via de deels verharde Koebroekdreef starten we ons avontuur klievend door de weidse uitzichten rondom Ruddervoorde. Vele kilometers langs velden en Hofsteden passeren de revue. Kortom een niets zeggend traject met hier en daar een versnipperd stukje groen. Aan de Rapenburgstraat krijgen we het eerste bladerdek boven onze hoofden. Van korte duur welleswaar want bos in Midden West-Vlaanderen is schaars, om niet te zeggen onbestaande.
Per geluk stappen we met drie personen en hebben we veel om over te praten. Dit maakt het voor mij moeilijk om de omgeving in me op te nemen om er dan over te gaan schrijven. Nu, tot aan de E403 valt er niet veel in me op te nemen. Eens we de autostrade oversteken komen we aan in het Groenhove bos. Een welgekomen verademing want het begint stillaan warm te worden. Het is leuk vertoeven in het bos maar we stappen er dwars door zonder enige kronkel in ons pad.
Voor we het weten stappen we weer door lege landschappen. Leeg is misschien het verkeerde woord want er staan nu echter vele hectaren aardappelen en vlas. Op een gegeven moment passeren we een boerderij die voorzien is van een hoevewinkel. Op een plakkaat staan de producten beschreven met hun prijzen. Fabian was diegene die het plakkaat ontdekte vanwege enorme fouten, of niet. Er staat onder andere ‘Niewe aardapellen’ en ‘Rabarbre’. Zijn dit fouten of is het West-Vlaams? Kortom we hebben weer kunnen lachen om de hard werkende West-Vlamingen.
Net voor de spoorweg besluiten we op enkele duikers onze ‘stutten’ op te eten. We worden beloond met zicht op een passerende ruiter waar Fabian zijn ogen niet vanaf kan houden. Kurt en ik hoopten met Fabian mee maar helaas, de wulpse ruiter was snel een klein puntje aan de horizon. We steken het spoor en de Torhoutsesteenweg over en zetten onze betonetappe verder.
Na enkele kilometers komen we aan het moment suprême van de gehele etappe. Domein d’ Aertrycke doemt op boven de bomenrij. We stappen in de achtertuin van een prachtig kasteel met een even prachtig kasteelpark met bijhorende monumentale bomen. Wilde Kastanjes stelen de show pal langs het kasteel. Ik gok dat deze mastodonten rond de driehonderd jaar oud moeten zijn. In de verte zie ik nog enkele statutaire enten als de linde en een mammoetboom. We besluiten een groepsselfie te maken voor het kasteel om onze etappe toch memorabel op de gevoelige plaat vast te leggen.
“Het kasteel De Maere d'Aertrycke is een kasteel in de Belgische stad Torhout. Van 1868 tot 1871 werd het neogotische kasteel gebouwd in opdracht van August de Maere, het kasteel draagt in de volksmond dan ook nog steeds de naam De Maeres kasteel. Het kasteel is gelegen in een romantische tuin met een grote vijver, weiden en bossen.
De geschiedenis van Domein d' Aertrycke begint in 1865 toen August de Maere, de geestelijke vader van de haven van Zeebrugge, 98 ha van het domein 'Verloren Kost' verwierf. In 1869 liet hij het nu centraal gelegen neogotische kasteel bouwen naar ontwerp van de Antwerpse architect Joseph Schadde. In 1897 kreeg August de Maere, die inmiddels tot de adel was verheven, de toelating om d'Aertrycke aan zijn naam toe te voegen.
Met uitzondering van een korte periode na de eerste wereldoorlog bleef het domein eigendom van de familie. Xavier de Maere, de laatste eigenaar van het kasteel, kreeg bekendheid als onderbevelhebber van de Belgische Zuidpoolexpeditie 1958-1959. Na de dood van zijn moeder, die als laatste van de familie het kasteel bewoonde, sloot hij met het West- Vlaamse provinciebestuur een overeenkomst af voor de gedeeltelijke openstelling van het kasteeldomein voor het brede publiek. In 2012 verwierf de provincie de volledige eigendom en werd Domein d' Aertrycke een volwaardig provinciedomein.”
Via de stallingen en de volgens mij oude toegangspoort verlaten we het domein en zetten we koers richting Wijnendale. We stappen een goede kilometer over de Groene 62, een oude spoorlijn. We zijn dan ook zeer tevreden wanneer we de oude spoorlijn mogen verlaten vanwege de onaangename drukte.
We vleien ons de laatste kilometers langs velden, weides en hofstedes die deze etappe met stip op de kaart zet. Nog een laatste klim tot aan de Oostendestraat die we oversteken. Nog even een ‘teusje’ drinken en we vertrekken terug naar Ruddervoorde.
“De Duitsers braken het tweede spoor van spoorlijn 62 in 1940 op. In 1946 werd het station Oostende-Stad gesloten en werd de spoorlijn omgelegd naar Oostende-Maritiem. In 1955 werd op het deel Torhout - Ieper het personenvervoer gestaakt. In 1963 reed de laatste passagierstrein tussen Torhout en Oostende. Deze werd vervangen door een buslijn die tot en met 2004 het nummer 62a droeg. In 1967 reed de laatste goederentrein. Precies 100 jaar na de opening werd de spoorverbinding opgeheven en de sporen werden in 1984/1985 opgebroken. De provincie West-Vlaanderen vormde het traject over een lengte van 22 km om tot een fiets- en wandelpad. Enkele bezienswaardigheden langs dit traject zijn onder meer de statieput in Eernegem en de bruggen over de spoorweg in Wijnendale. De spoorwegbedding ,het Plateau van Wijnendale, werd diep doorkliefd voor de bouw van deze bruggen. De speciale ondergrond van de spoorwegberm laat zeldzamere planten en dieren toe zich er te komen vestigen.”
Kurt en Fabian maken onderweg nog even plannen voor een volgende wandeling voor het volgende weekend. Aangekomen aan mijn wagen in Ruddervoorde bespreken we de etappe nogmaals en blijven bij ons eerder genomen besluit. Dit is de saaiste etappe van de GR131 tot nu toe. De saaiste etappe die Kurt ooit stapte maar desondanks een leuk weerzien van wandelmaatjes!